کابل نوری برای صدا در هنگام اتصال به تلویزیون – چه مزیت هایی دارد، چگونه کار می کند، چگونه یک کابل صوتی آکوستیک انتخاب کنید. 
- هرچه فرکانس استفاده شده بیشتر باشد، پوسیدگی سریعتر اتفاق می افتد.
- هنگام ارسال سیگنال، انرژی به فضای اطراف تابش می شود. شدت با افزایش فرکانس افزایش می یابد.
- عبور جریان متناوب یک میدان مغناطیسی ایجاد می کند که با سیم های مجاور تداخل می کند.
بنابراین، هنگام انتقال اطلاعات با سرعت بالا روی سیم های فلزی، عواملی وجود دارند که از افزایش بیشتر کارایی جلوگیری می کنند. استفاده از کابل های فیبر نوری امکان انتقال داده ها را بر اساس اصول فیزیکی دیگر فراهم می کند. کار آنها به شرح زیر است. کابل مجموعه ای از الیاف است که هر کدام از یک قسمت مرکزی شفاف و یک غلاف تشکیل شده است. دومی نه تنها از الیاف در برابر آسیب مکانیکی محافظت می کند، بلکه دارای خواص بازتابی نیز می باشد. انتقال نور از طریق فیبر یک کابل نوری:
حامل سیگنال یک پرتو نوری است که در حین عبور از فیبر، عملاً بدون از دست دادن انرژی، بارها و بارها از دیواره های آن منعکس می شود. قطر کوچک آنها را انعطاف‌پذیر می‌سازد و به آنها اجازه می‌دهد تا در هر کجا که لازم است هدایت شوند. اطلاعات با تعدیل شار نور با لیزر کدگذاری می شود. هنگامی که به مقصد می رسد، رمزگشایی با استفاده از آشکارساز نور انجام می شود. بنابراین، سرعت انتقال اطلاعات تا چندین ترابیت در ثانیه قابل دستیابی است. با این حال، این سرعت بالا تنها با فیبر نوری بسیار با کیفیت قابل دستیابی است. استفاده از آن مزایای زیر را به همراه دارد:
- سرعت بالا و حجم قابل توجهی از داده های ارسالی.
- درجه بالایی از محافظت در برابر تداخل خارجی.
- سطح مقطع کوچک، که به کابل اجازه می دهد تا در هر کجا که نیاز باشد هدایت شود.
- خطر خرابی در ارتباط با وجود ولتاژ بالا وجود ندارد.
- هیچ راهی برای کپی مخفیانه داده ها در طول مسیر سیگنال بدون آسیب رساندن به فیبر وجود ندارد.
با این حال، در حین کار با کابل های خروجی صدای دیجیتال، باید با معایب زیر روبرو شوید:
- هنگام تخمگذار، خم شدن تیز غیرممکن است. این ممکن است به کابل آسیب برساند.
- برای خواندن و نوشتن اطلاعات از طریق کابل صوتی نوری، تجهیزات تخصصی مورد نیاز است.
- اتصال سیم ها با استفاده از چرخش امکان پذیر نیست. برای رسیدن به این هدف، انتهای آن باید به هم لحیم شوند.
استفاده از فیبر نوری برای انتقال سیگنال های صوتی، تولید مثل با کیفیت بالا را تضمین می کند. این روش بالاترین کیفیت برای انتقال صدای آنالوگ در نظر گرفته می شود. کانکتورهای نوری برای انتقال صدا در تلویزیون:
هنگام انتقال سیگنال صوتی، پردازش در چند مرحله انجام می شود:
- تبدیل اولیه از الکتریکی به نوری.
- انتقال از طریق کابل فیبر نوری
- دریافت سیگنال
- از فرم نوری به الکتریکی تبدیل می شود و سپس پخش انجام می شود.
اگرچه اعتقاد بر این است که قطع و وصل کابل های نوری غیرممکن است، اما در برخی موارد می توان این کار را به صورت دستی انجام داد، اما با کوچکترین اشتباه، کیفیت انتقال به شدت کاهش می یابد. بنابراین ترجیحاً از کابل هایی استفاده شود که به صورت صنعتی ساخته و آماده می شوند.
اکنون تلویزیون ها برای اتصال به طور فعال از رابط HDMI استفاده می کنند که انتقال تصویر و صدا با کیفیت بالا را فراهم می کند. 
چه نوع اپتیکال خروجی صوتی دیجیتال وجود دارد
استاندارد S/PDIF برای انتقال صدا استفاده می شود. مخفف “فرمت رابط دیجیتال سونی/فیلیپس” است. برای اجرای آن می توانید از دو نوع کابل استفاده کنید:
- کواکسیال از کانکتورهای RCA استفاده می کند. این گزینه به تدریج در حال تبدیل شدن به گذشته است و جای خود را به کابل فیبر نوری می دهد. با این حال، بسیاری از دستگاه های صوتی چنین کانکتورهایی برای اتصال دارند. می توان از آن استفاده کرد، اما این فناوری به شما کمکی نمی کند تا صدای عالی را دریافت کنید.
نحوه عملکرد کابل کواکسیال - فیبر نوری TOSLINK نامیده می شود . این به شما امکان می دهد صدای عالی دریافت کنید، اما در عین حال فناوری اتصال ساده باقی می ماند. استفاده از آن روز به روز رایج تر می شود.
TOSLINK در حال حاضر بسیار بیشتر با این استاندارد استفاده می شود، بنابراین نام آن و S/PDIF معمولاً به جای یکدیگر استفاده می شوند.
اتصالات نوری می توانند تک حالته یا چند حالته باشند. در حالت اول، کیفیت انتقال سیگنال بالاتر خواهد بود، زیرا در حالت چند حالته، پرتوها در زوایای مختلف منعکس می شوند و در فواصل زیاد این می تواند منجر به کاهش کیفیت انتقال داده شود. در عین حال کابل تک حالته قیمت بالاتری دارد.
نحوه انتخاب کابل نوری برای اتصال تلویزیون
هنگام انتخاب، باید تلاش کنید تا اطمینان حاصل شود که کابل حداکثر کیفیت انتقال صدا را ارائه می دهد. در انجام این کار، باید به موارد زیر توجه کنید:
- شما باید کابلی با طولی خریداری کنید که بتوان مستقیماً از آن برای اتصال استفاده کرد. توصیه نمی شود که طول آن را خودتان تنظیم کنید.
- اعتقاد بر این است که کابل نباید بیشتر از 10 متر باشد، در غیر این صورت کیفیت سیگنال ارسالی ممکن است بدتر شود. بهینه را گاهی اوقات آنهایی می نامند که طول آن 5 متر است. انواع کابل هایی با کیفیت بالا وجود دارد که با حفظ ویژگی های صدا، انتقال بیش از ده ها متر را فراهم می کند.
- اگرچه کابل نازک حتی در مکان‌های سخت راه‌اندازی آسان‌تر است، اما به طور کلی هر چه ضخیم‌تر باشد، بهتر کار می‌کند و دوام بیشتری دارد.
- هر کابل نوری از فیبرهایی تشکیل شده است که هر کدام دارای غلاف مخصوص به خود هستند. برای گران ترین انواع، کابل ممکن است یک کابل اضافی داشته باشد که از نایلون ساخته شده است.
- شایان توجه است که از چه ماده ای برای ایجاد یک قسمت داخلی شفاف الیاف استفاده می شود . محبوب ترین آنها شیشه یا سیلیس است.
نحوه اتصال بلندگوها و سیستم های صوتی به تلویزیون از طریق خروجی اپتیکال
هنگام برقراری اتصال، لازم است از قبل یک کابل فیبر نوری با طول مورد نیاز تهیه کنید. اگر 15 سانتی متر بالاتر از فاصله تلویزیون و بلندگو باشد کافی در نظر گرفته می شود.
هنگام تخمگذار، لازم است کابل را به درستی قرار دهید. باید به خاطر داشت که نباید خم های تیز داشته باشد. باید پورت مربوطه را در پشت گیرنده تلویزیون پیدا کنید. نام دقیق آن به مدل تلویزیونی که استفاده می کنید بستگی دارد. رایج ترین نام ها عبارتند از: “Optical Digital Audio Out”، “Optical Audio”، “SPDIF” یا “Toslink”. پورت را می توان با درپوش بسته کرد. برای باز کردن آن باید با کمی تلاش کابل را وارد کنید. این اسلات را باز می کند. پس از آن، کابل کمی بیشتر جلو می رود تا سفت شود.
سپس به سیستم صوتی متصل شوید. برای انجام این کار، سر دیگر کابل در یک رابط مناسب برای آن وارد می شود. پس از آن، سیستم بلندگو و تلویزیون روشن می شود. اگر صدا به طور معمول پخش شود، به این معنی است که اتصال موفقیت آمیز بوده است. اگر وجود ندارد، باید بررسی کنید که آیا میزان صدای بلندگوها کافی است و صدایی که در تلویزیون انتخاب شده است یا خیر. کابل نباید پیچ خورده یا کشیده شود، زیرا باعث کاهش کیفیت کار می شود. در صورت آسیب مکانیکی، نمی توان آن را تعمیر کرد – باید تعویض شود.
باید در نظر داشت که یک شرط مهم برای عملکرد صحیح کابل، تمیزی در اتصالات است. اینجا حتی یک ذره گرد و غبار هم نباید باشد.
نحوه اتصال کابل نوری تلویزیون و سینمای خانگی
استفاده از
سینمای خانگی به شما این امکان را می دهد که از تصویر و صدای باکیفیت لذت ببرید. در آن، تمام تجهیزات لازم به گیرنده وصل شده است، و او – به تلویزیون.
سیستم سینمای خانگی شامل اجزای زیر است:
- منبع سیگنال این می تواند از یک آنتن، از اینترنت، از درایو فلش با یک فیلم ضبط شده، یا به روش های دیگر باشد.
- گیرنده یا تقویت کننده AV.
- کابل های اتصال همه عناصر سیستم را به هم متصل می کنند.
- تلویزیون به عنوان دستگاه نمایشگر استفاده می شود.
- سیستم بلندگو با کیفیت بالا که می تواند ساختار متفاوتی داشته باشد.
- امکان استفاده همزمان از کابل کواکسیال برای اتصال از این دستگاه ها و کابل فیبر نوری برای اتصال ست تاپ باکس و تلویزیون وجود دارد.
- یک مبدل فعال وجود دارد که سیگنال دیجیتال 5.1 را به سیگنال صوتی 5.1 تبدیل می کند. دارای دو ورودی نوری و سه خروجی سینچ صوتی.
حل مشکل
اگر کاربر بخواهد سیستم صوتی را با استفاده از کابل نوری به تلویزیون متصل کند، باید کانکتورهای مناسب برای این کار را داشته باشد. آنها همیشه حضور ندارند. یکی از نمونه‌های چالش‌های بالقوه، تجهیزات سینمای خانگی است که طی سال‌ها مونتاژ شده‌اند. انواع کانکتورها را می توان در اینجا استفاده کرد، و نه لزوماً الکتریکی. در چنین مواقعی گاهی می توانید از مبدل استفاده کنید. دستگاهی است که ورودی و خروجی دارد. ممکن است یک یا چند مورد از آنها وجود داشته باشد. استفاده از نوع مناسب مبدل به شما امکان می دهد از مزایای کابل فیبر نوری بهره ببرید. نحوه اتصال بلندگوها به تلویزیون از طریق خروجی صوتی نوری Optical Digital Audio: https://youtu. be/LaBxSLW4efs گاهی اوقات هنگام اتصال، کیفیت بالای صدا را احساس نمی کنید، اگرچه در نگاه اول همه چیز به خوبی انجام می شود. یکی از دلایل احتمالی ممکن است ورود گرد و غبار در نقاط اتصال باشد. حتی یک ذره گرد و غبار می تواند کیفیت انتقال داده ها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. برای رفع این وضعیت، کافی است به سادگی کانکتور را تمیز کنید و آنچه را که در عملکرد کارآمد اختلال ایجاد می کند، منفجر کنید.
